Weetje: het verzamelgraf

Wellicht heeft u het woord al eens voorbij horen komen: verzamelgraf. In de volksmond wordt ook wel gesproken van een bottenkuil of knekelput en wie een chiquer woord wil gebruiken, kan kiezen voor 'ossuarium'. Het is de plek waar menselijke botresten verzameld worden, nadat het oorspronkelijke graf geruimd is.

Het was tijdens een wandeling over de begraafplaats van De Nieuwe Noorder in Amsterdam Noord, toen we langs pas geruimde graven liepen en manager Dick Devente uitleg gaf.
Dick Devente: “Eigenlijk verlaat je een begraafplaats dus nooit meer. Tenzij je erna nog gecremeerd en elders uitgestrooid wordt.”

Het is iets waar je toch niet meteen bij stilstaat. Bij een crematie denkt men meestal wel na over het wel/niet verstrooid willen worden. Zelden echter, hoor je iemand die voor een begrafenis gekozen heeft, praten over het ‘erna’: wanneer de grafrechten verlopen zijn en niet worden verlengd.

Samenvoegen
Wanneer een stoffelijk overschot na jaren opgegraven en niet weer in een ander graf herbegraven wordt, verhuizen de resten dus naar een verzamelgraf. Het gebeurt echter ook wel, dat bij het ruimen van particuliere graven, de beenderen op verzoek van de nabestaanden nóg dieper begraven worden in het graf waar ze al lagen. Dit wordt 'samenvoegen' genoemd. Er wordt zo ruimte gemaakt voor een nieuwe kist, die er met een tussenlaag van zand dan bovenop komt te staan. De dieper ingegraven resten zullen hierbij gewoon vergaan, zoals ook bij een ossuarium het geval is.

PS. Aan het aantal samenvoegingen per grafdiepte zitten uiteraard beperkingen. Resten kunnen pas worden samengevoegd als de wettelijke grafrusttermijn is verstreken.