Mr. Chevy en Mr. Towboat

Door de ogen van een uitvaartleider...
Meneer klopt op de kist van zijn zoon. Hij zegt: "Word nou eens wakker, word nou wakker mijn jongen..." Hij kijkt naar mij als hij fluistert: "Ik zie je snel jongen." De zin heeft mij ondanks het gefluister luid en duidelijk gevonden.

"Jij weet het, toch meissie?", richt meneer zijn retorische vraag aan mij, wanneer zijn moedige dochter en zijn lieve zus hem in zijn rolstoel voorzichtig meenemen. Weg van de kist met Chevrolet emblemen erop. En een fles Jack Daniels. Een Duveltje en een blikje Heineken. "Je hebt het goed gedaan meissie. Het was mooi. Het was goed. Wat brulden de Chevy’s hè?" "Burning rubber, meneer", was mijn reactie met een glimlach. "Burning rubber, meissie. Burning rubber..."

Zijn zoon was te water geraakt. Met een Chevrolet Blazer. En zijn wereld stond stil. Zijn leven ging niet meer vooruit. In no time werd de versnelling in reverse gezet. Zijn dochter had alles uit de kast gehaald om zo spoedig mogelijk uit Engeland over te komen en samen bespraken en verzorgden we de uitvaart van haar broer. Het werd al snel duidelijk dat 'burning rubber' de sfeer moest zijn. En veel V8 geluid.

Chevrolet voert de boventoon in de rouwstoet. Een Cadillac rouwwagen met psychedelisch dak mocht de stoet voorgaan. En bij alles nam de dochter haar fragiele vader mee, alsof ze schipper van een sleepboot was. Haar vader heeft een sleepboot, al jaar en dag. Slepen heeft ze dus als geen ander geleerd. Weliswaar met de nodige humor. "Ja, dat maakt het gewoon allemaal effies wat makkelijker en zo steken we nu eenmaal in elkaar", waren de woorden die ze op z’n Amsterdams uitsprak. "Burning rubber, hè Pa?!"

Een week later wordt de sleepboot van meneer weggehaald. Meneer vaart niet meer. En dat wist ik inderdaad. Ook nu bespraken en verzorgden de dochter, haar lieve tante en ik de uitvaart. Het werd een informeel samenzijn in ons uitvaartcentrum met hapjes en drankjes. Alle foto’s die zijn dochter kon vinden, lagen op de kist verspreid als zijn herinneringsdeken. Ertussen een glas whisky. Zijn dierbaren gaven tijdens het afscheid aan dat het leek alsof meneer zo uit de kist zou kunnen stappen om aan de bar te hangen met een whisky. Ze vonden het fantastisch. En na het informele afscheid, brachten zijn dochter, zus en ik - met alleen het V8 geluid van de rouwwagen - meneer naar de plek waar een paar dagen eerder zijn zoon achterbleef.

In de familiekamer aanschouw ik de zus en dochter van meneer, die gearmd afscheid nemen en denk: Go gently down the stream, meneer. En sleep samen met Mr. Chevy, uw dochter en lieve zus met gepaste kracht door deze haven terug naar hun leven.

Maybe live is just some burning rubber and a towboat dream…

Vaarwel.

Natascha Honigh Madrid

(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)