Het concert des levens
Blog - Door Alexander van der Pijl, directeur Dunweg
Van het concert des levens krijgt niemand een program. Ik las het op een tegeltje bij mijn oma aan de muur toen ik nog heel jong was. Ik begreep er werkelijk niets van. Welk concert? Een program? Waar gaat dit over?
Ik moest hier laatst aan denken toen ons bedrijf betrokken werd bij een wel heel bijzondere uitvaart. De uitvaart was bijzonder op een aantal vlakken. De persoon die veel te jong zou komen te overlijden, Jan Leliveld, nam zelf contact met ons op en had zijn afscheid al helemaal geregisseerd. Een mooi afscheid waarin zijn leven centraal zou komen te staan. Groots en meeslepend moest het worden en voor iedereen toegankelijk. Deze uitvaart werd genoemd:
Mijn laatste podium
Mijn laatste podium, was een bijzonder concert over het leven van Jan. De muziek die gedraaid werd, waren allemaal liedjes van Jan zelf. Het ging over zijn leven, de zaak en vroeger bij hem thuis. Met bloemen, zijn kinderen en de liefde van zijn leven, Ans.
In een toespraak tijdens de uitvaart was te horen: "Wat hebben wij toch een mooi leven." Dit waren de woorden van Jan Leliveld naar zijn vrouw Ans. "We kunnen doen en laten wat we willen, we genieten, ik heb tijd voor mijn passie, muziek, en onze kinderen werken met veel plezier in de zaak. Ongelofelijk." Jan zei dit slechts twee maanden voor zijn overlijden. Plots werd hij ziek en moest hij afscheid nemen van een ieder die hem lief was.
Niet alleen de inhoud van Jan's laatste podium was concertwaardig, maar ook de entourage. Een gigantische tent werd opgebouwd op zijn eigen terrein. Gebouwd en ingericht door zijn broers. De muziekinstallatie, de stoelen, de verlichting, beeldschermen, foto’s van het gezin, de bars achter in de tent. Een tent die maar liefst 2500 mensen kon herbergen.
"Ga je voor je gelijk of voor je geluk?"
Sprekers en muziek waren uitgekozen door Jan zelf (het liefst had hij de week ervoor ook zelf nog de soundcheck gedaan). Zijn bevlogenheid kwam terug in de toespraken en de muziek; veel mensen waren geïnspireerd door zijn positiviteit en levenslust. Zelfs na zijn overlijden inspireerde Jan alle betrokkenen om een laatste podium te organiseren dat iedereen zich nog lang zou herinneren.
De inspiratie zorgde voor een nauwe en plezierige samenwerking met de zonen en broers van Jan, met zijn vrienden en de inwoners van Aalsmeer. Iedereen was gemotiveerd zijn of haar schouders eronder te zetten. Ik heb zelden zoiets meegemaakt. Jan zei zelf altijd als het erom ging spannen of mensen niet op één lijn zaten: "Ga je voor je gelijk of voor je geluk?" Iedereen ging voor het laatste.
Bij het bespreken van de details, hadden wij nog geopperd om een programma te maken. De aanwezigen zouden dan kunnen zien wie de sprekers waren en naar welke muziek geluisterd zou worden. Dat was niet nodig, zeiden de zonen van Jan. De mensen kunnen gewoon luisteren en genieten van de sprekers en de muziek. Het zal als vanzelf gaan.
En nu begrijp ik het pas.
Jan had ook van zijn concert des levens geen program.
(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)
Alexander van der Pijl
