Een vloek

Een zakelijke relatie meldde het overlijden van haar branchegenoot, restauranthouder Lee (56). Lee was plotseling overleden en er moest een uitvaart geregeld worden. We moesten alleen wel even wachten met het maken van afspraken, aangezien de familie uit Hong Kong moest overkomen. Drie dagen later spraken wij alles door. Het was maar goed dat de Nederlandse zakenrelatie bij het gesprek aanwezig was, want de familie uit Hong Kong sprak nauwelijks Engels. Het kwam erop neer, dat bepaalde rituelen bij hen gebruikelijk zijn na een overlijden en zij vroegen of wij hieraan konden voldoen. Uiteraard. Zo werd gevraagd of zij vuurwerk mochten afsteken en of het mogelijk was om een vuur te maken naast het uitvaartcentrum. Diverse zaken konden dan verbrand worden. Bij taoïstische begrafenissen worden papieren strookjes – nepgeld – verbrand voor de overledene. Dit is het zogeheten dodengeld. Het wordt verbrand zodat overledenen het in het hiernamaals kunnen gebruiken. Als je dit geld op de grond ziet liggen, kun je het ook beter niet oprapen of meenemen, want dat brengt ongeluk. Ook worden andere papieren namaakobjecten, zoals huizen, auto's, boten, goudstaven en wat nog meer verbrand. Dit is allemaal voor het welzijn van de overledene. Toen wij dit allemaal geregeld hadden, kwam er nog één bijzonder verzoek. “Alexander, Lee is in een rolstoel terechtgekomen, doordat hij ooit getroffen is door een kogel. Deze kogel zit nog steeds in zijn lichaam. Zouden jullie de kogel eruit willen halen?” “Natuurlijk”, was mijn antwoord. Dus brachten wij Lee naar het ziekenhuis, waar na een scan de kogel gelokaliseerd en operatief verwijderd werd. Op de dag van de uitvaart gaf ik de kogel aan de familie. Zij knikten dankbaar. In het hiernamaals is Lee nu eindelijk verlost van de vloek in zijn lijf, die hem in een rolstoel deed belanden. Ik had zoiets nog nooit eerder geregeld. Het zorgen voor elkaar stopt niet na het overlijden. Alexander van der Pijl