“Daar is de orgelman”

Draaiorgel in coronatijd - Na een oproep van een medewerker van Woonzorgcentrum A.G. Bodaan te Bentveld, kwam een collega, Nelson Martins Gutierrez,  bij mij. "Kunnen we niet iets leuks doen voor de mensen in verzorgingshuizen? De bewoners moeten binnenblijven vanwege het coronavirus, dus het zou leuk zijn om iets te organiseren." Ik gaf aan dat ik nog iemand kende met een draaiorgel. Nelson zocht contact met enkele zorginstellingen om te vragen of ze het goed vonden als we langskwamen. Ondertussen werd orgelman Hiddo van Os geboekt en wisten we via collega Inge Aartman ook voor een bloemetje te zorgen: zij kende een kweker uit Noordwijk/Noordwijkerhout, H.L. Hogervorst, die kratten vol narcissen wilde doneren. Dus zo konden wij die vrijdag 27 maart op pad naar vier verzorgingshuizen: Bornholm, De Meerstede, Horizon en A.G. Bodaan. Wat een mooie dag.

   

Bij Verpleeghuis Bornholm zou juist op deze dag iemand 100 jaar worden, dus daar verzorgden we nog een speciaal bloemetje voor. Toen we aankwamen stonden er al een paar mensen buiten. Het waren de kinderen van de jarige dame. Ik gaf hen de bloemen met het verzoek die aan hun moeder te geven: "Ja maar mijnheer, wij mogen zelf óók niet naar binnen." Wat naïef van mij, dacht ik nog, waarna de bloemen aan een verpleegster werden meegegeven.

Het werd een mooie dag met muziek, mensen die aan het genieten waren en die stonden te dansen voor en achter de ramen. En wat dacht je van een heuse rolstoelpolonaise bij Verzorgingscentrum Horizon.

En toch, tijdens de luide orgelklanken van Geef mij maar Amsterdam, zag ik niet alleen blijdschap op de gezichten, maar ook de wanhoop van wat hen nog boven het hoofd hangt. De hulp komt niet meer, de vrijwilligster mag niet naar binnen, ook de kapper niet… Ze missen hun sociale leven. Deze dag was een kleine opsteker. Ik zal de orgelman nog eens bellen. We gaan gewoon nog een keer. Alexander van der Pijl