Wat neem je mee?

We verzorgden een uitvaart bij een bijzondere instantie. Op de woongroep was Pieter (53) overleden. Ondanks de jonge leeftijd van Pieter, kwam het overlijden niet onverwacht. Mensen met de aandoening die Pieter had, worden meestal niet erg oud. Pieter had zelf aangegeven dat hij begraven wilde worden.

Ten overstaan van alle medebewoners nam iedereen afscheid. Ze liepen langs de kist en legden allemaal nog iets persoonlijks bij Pieter neer. De een had een tekening gemaakt, een ander legde een bloem neer bij Pieter. Zo had iedereen zijn eigen momentje. Soms zei men ook nog iets tegen Pieter. Bedankt Pieter, ik wens je een goede reis, jammer zeg nu kunnen we nooit meer biljarten en ook hier heb je een broodje voor onderweg.

Als laatste kwam Martin naar de kist gelopen. Hij liep wat mank en hees zich daardoor naar Pieter toe. Hij had gepaste zwarte kleding aan en de vlekken op zijn broek verraadde dat hij deze kleding al even aan had. Onder zijn arm, zag ik, had hij een tijdschrift meegenomen.

Hij ging aan het voeteneind van de kist staan. ‘Zo Pieter’, jammer dat je er niet meer bent. Ik heb voor jou een mooi tijdschrift meegenomen’. Hij gooide het tijdschrift in de kist. ‘Neem maar mee. Het is de laatste Playboy, met foto’s van allemaal lekkere meiden’.

De leiding van de groep en ik keken elkaar aan. We hadden al veel meegemaakt, maar dit….

Alexander van der Pijl