Tanken of opladen

Wij verzorgden de uitvaart van Janny (87). Janny woonde al meer dan twintig jaar in Hoofddorp, maar wilde begraven worden in haar geboorteplaats Roden. Een plaatsje net onder Groningen. Na een korte dienst in de Oude Kerk in Heemstede vertrok de stoet richting het noorden. De familie gaf aan dat we elkaar daar wel weer zouden zien. Het heeft weinig nut om zolang achter elkaar aan te rijden.

De predikante wilde wel graag achter ons aan rijden. Zij wist de weg niet en was ook niet heel handig met het navigatiesysteem in haar auto.  Zij reed dus achter ons aan. Alles was zorgvuldig voorbereid. De papieren waren mee, het karretje in de auto, de bloemen, het mandje met strooibloemen en ook het schepje voor het zand en het wierook en water voor bij het graf.

Ik dacht: wat kan er nog misgaan? En dan geeft de chauffeur aan dat hij nog moet tanken, anders redden we het niet.  “Dat meen je niet! We gaan toch altijd met een volle tank weg? Wat gênant dit.”

Gelukkig reed alleen de predikante achter ons aan en niet de familie. We hadden veel bekijks bij het tankstation. De predikante maakte van de gelegenheid gebruik om naar het toilet te gaan. Dat kwam mooi uit, zei ze nog. En ik dacht, dit loopt met een sisser af.

Eenmaal in Roden op de begraafplaats droegen de dragers Janny naar het graf. De predikante nam het woord. Het leven van Janny was niet altijd makkelijk, vertelde ze. Haar pad en de levensreis die zij aflegde, werd regelmatig onderbroken. Zelfs haar laatste reis was uniek. Ik kreeg het bloedheet. Nee toch, ze zal toch niet...

We moesten nog even tanken om hierheen te komen!

Alexander van der Pijl