Peper en zout

Tilly (92) zat al jaren in het verzorgingshuis. Iedereen kende haar, want zij was altijd opgeruimd en vrolijk. Als je tegen haar zei: Nou, u bent nog aardig bij de tijd voor uw leeftijd! Dan antwoorde zij lachend: Tsja, waarom zou ik gek worden?

Haar kamertje was niet erg groot, maar haar uitzicht was prachtig. Zij keek uit op het park en de grote vijver. Toen zij nog goed ter been was, liep zij er bijna dagelijks. Tilly had een bijzondere hobby, zij spaarde peper- en zoutstelletjes. Als een van haar kennissen ergens geweest was, dan namen zij altijd een peper- en zoutstel mee voor Tilly.  Op haar kamer was er een grote wand met planken waar haar hele verzameling stond uitgestald. Peper- en zoutstelletjes stonden er in alle kleuren, maten en vormen. Regelmatig kwamen verpleegsters even een kijkje nemen bij haar verzameling. Zij was er enorm trots op.

Tilly overleed in haar slaap.  Haar afscheid werd gehouden in het plaatselijke crematorium. Op de dag van de uitvaart sneeuwde het enorm en door de gladheid startte de dienst een half uurtje later.  Haar kinderen hadden de hele verzameling meegenomen, alle peper- en zoutstellen stonden rondom haar kist.

Zoon Gerard (66) hield een toespraak en vertelde dat iedereen op geheel eigen wijze afscheid kon nemen van Tilly. ‘Als je langs de kist loopt, mag je een peper- en zoutstel uitkiezen. Als herinnering aan mijn moeder Tilly en ook vooral om wat zout te strooien zodat je veilig naar huis kunt!’

Met een grote glimlach nam iedereen afscheid.

Alexander van der Pijl