Het huisje van Marie

Marie (89) woonde nog steeds op zichzelf in een klein huisje in het dorp. Het huisje was eigenlijk rijp voor de sloop, maar daar wilde zij niets van weten. Het was namelijk al meer dan 160 jaar familiebezit en Marie wilde vooral dat het zo zou blijven. Menig ontwikkelaar was bij haar op de koffie geweest om te praten over een mooi voorstel. Het huisje stond namelijk midden in het dorp en stond de ontwikkeling van nieuwbouw behoorlijk in de weg.

Ondanks de mooie voorstellen van ontwikkelaars en aannemers hield Marie voet bij stuk.

‘Geld maakt mij niet uit. Ik ben hier gelukkig en wil hier niet weg. Ik bepaal zelf wel wat ik met mijn huisje doe’, aldus Marie.

Uiteindelijk werd het een rechtszaak. Daar stond dan de hoogbejaarde dame samen met haar advocaat. Ze won de rechtszaak, maar de spanning over het eventueel slopen van haar eigendom had ook zijn tol geëist. Vlak voordat zij de rechtszaal verliet stak zij haar hand nog op. ‘Er is er maar een die mij het huis uit krijgt en dat is Dunweg!’

Foto ter illustratie

Slechts een paar weken later overleed Marie. In haar eigen huisje. Daar hebben wij haar ook opgebaard. Haar kinderen en kleinkinderen droegen de rieten mand met Marie het huisje uit op weg naar de begraafplaats. Ik keek naar de mand en moest denken aan de uitspraak van Marie. Zij had woord gehouden.....

Ik vroeg mij af wat er nu zou gebeuren met haar plekje.

Alexander van der Pijl