Bandje 33

Muziek is een belangrijk onderdeel van een afscheid. Toen ik net in het uitvaartvak werkte, hoorde ik veelal dezelfde muziekstukken: Morgenstimmung van Edvard Grieg of Waarheen leidt de weg van Mieke Telkamp. Ook wel regelmatig een socialistisch strijdlied, Morgenrood of De internationale. En wat dacht je van My way van Frank Sinatra? Voornoemde stukken werden werkelijk grijs gedraaid. Het was heel gebruikelijk om tijdens een uitvaartplechtigheid drie liedjes af te spelen. Veelal heette je de mensen na het eerste muziekstuk welkom, om vervolgens na het tweede nummer iedereen te bedanken en uit te nodigen voor de koffie met cake. Bij het laatste nummer verliet men de aula.

Bij de aanvraag van de crematie gaf je bij de muziekkeuze bijvoorbeeld ‘bandje 33’ aan. Drie veilige muziekstukken op cassette. Inmiddels is de muziek die bij uitvaarten wordt gespeeld zeer divers: het gaat van Claudia de Breij tot Aerosmith, van K3 tot Rihanna. Heel persoonlijk. Toen ik eens met nabestaanden om tafel zat en mij om een muziekvoorstel werd gevraagd, had ik dan ook wel een idee. Hun vader was lid van de biljartclub en plotseling overleden. “Luister eens naar Cafe Biljart van Toon Hermans”, opperde ik. “Hij noemde het zelf een klein en heel eenvoudige liedje, maar als je goed luistert, vertelt het niet alleen over de vriendschap tussen twee biljarters, maar ook over de tragiek van het leven en de kwetsbaarheid van een relatie.”

Zelf hoorde ik dit nummer voor het eerst toen ik samen met mijn bijzondere vriend René zijn éígen uitvaart voorbereidde… Alexander van der Pijl