Attent

Na de uitvaart van Joris (59) kwam ik nog even langs bij zijn vrouw, Mandy. Joris was overleden na een kortstondig ziekbed. Hij stond bekend als een aimabel mens, die naast zijn bourgondische levensstijl, ook nog bekend stond als een heel attent persoon.

Er ging geen jubileum, trouwerij of verjaardag voorbij zonder een telefoontje, kaart of bloemetje van Joris. Het zou dan ook een grote uitvaart worden met meer dan 300 belangstellenden.

Corona gooide roet in het eten, waardoor wij een aangepaste uitvaart organiseerden: een grote erehaag bij de voetbalclub waar Joris al jaren voorzitter was. Zijn geliefde muziek klonk door de stadionspeakers met daaropvolgend ter afsluiting drie korte fluitsignalen van een van de scheidsrechters.

“Weet je trouwens dat ik vandaag jarig ben?” zei Mandy. “Ik word vandaag 56 jaar.” Ik knikte instemmend, want ik had haar geboortedatum gezien op de stukken in mijn administratie.

Het geluid van de deurbel klonk schel en maakte een abrupt einde aan ons gesprek. “O nee, toch geen visite?” zei Mandy. Er stond een bloemist voor de deur met een prachtig boeket met 56 rode rozen. Mandy nam met verbazing de bos in ontvangst, las het kaartje en begon te huilen. Ze schoof het kaartje naar mij toe en ik las: ‘Lieverd, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. De eerste zonder mijn aanwezigheid. Ga vanavond lekker uit eten in ons favoriete restaurant en neem iemand mee. Ik hou van je. Liefs Joris.’

De volgende dag belde Mandy mij om te vertellen dat ze naar het restaurant was geweest en… dat Joris zelfs al had betaald.

Alexander van der Pijl