Thuiswerken?

“Jullie zullen het wel druk hebben zeker?” Dat is de vraag die ik nu heel veel krijg. “Het valt wel mee”, is dan steevast mijn antwoord. “Het is eerder verdrietig met welke beperkingen je momenteel rekening moet houden bij een afscheid.” Toch wil ik in deze dagen ook een andere kant belichten. Ik moest daar namelijk erg om lachen.

De teamleidster van de uitvaartverzorgers was aan het werk, net als het voorgaande weekend. Toen ik belangstellend vroeg hoe het met haar ging, zei ze “Heb je even?” Ik schrok. Ik had haar zaterdag nog op kantoor gezien, toen we allebei een uitvaart hadden. Toen was alles nog goed.

“Je kent Geert hè?” zei ze.
“Ja, natuurlijk.” Wat zou er met haar man zijn, ging meteen door me heen. Afwachtend keek ik haar aan. “Nou, Geert zijn horecazaken zijn allemaal dicht en nu zit hij thuis. Hij gaat één keer in de vijf dagen naar kantoor.” “Maar dat is toch prima”, zei ik nog. “Nou,” zei Henny “afgelopen vrijdag toen ik aan het werk was, belde hij ineens vanuit de supermarkt of ik nog wattenstaafjes nodig had. Míjn Geert, dat geloof je toch niet? Hij doet anders nooit boodschappen. Om vervolgens ook nog te vragen ‘Wat zullen we vanavond eten schat?’”

Toen Henny aan het einde van die middag thuiskwam, zat haar man al op de bank te wachten, terwijl hij normaal gesproken als laatste thuis is. “Goh, wat ruikt het lekker”, reageerde Henny. “Ja, ik heb gekookt. Trouwens zie je niet iets?” “Zie je niet iets? Wat bedoel je?” “Ik heb alle ramen gelapt!”

Henny is blij met die hulp hoor, maar toch…
Toch zou ze heel graag zien, dat iedereen zo snel mogelijk weer naar het werk kan!